Amosando publicacións coa etiqueta parmesano. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta parmesano. Amosar todas as publicacións

martes, 10 de febreiro de 2009

Canelóns de verduras

Onte tiven un inesperado día de lecer (a mal tempo, boa cara, e nunca mellor dito) e aproveitei para facer unha receita de pasta, moi sinxela pero estupenda.

Levaba algún tempo sen facer pasta fresca na casa, e onte apetecíame, a verdade. Facer pasta fresca non é, como pode parecer, nada complicado, nin nada que te obrigue a estar metido na cociña durante horas. Máis ben todo o contrario, porque é a cousa máis doada do mundo. A pregunta que se plantexa a continuación é a seguinte: Realmente paga a pena facela na casa? Non é moito mellor mercala seca e cocela e aforrarse así todo o traballo? Ben , a resposta que eu dou a estas preguntas é sempre a mesma: as cousas que fai un mesmo teñen outro encanto, aínda que só sexa pola satisfación de telas feito un. De tódolos xeitos, sempre teño algún paquete de pasta seca na casa para cando apetece e non hai tempo de facela fresca.

Outra pregunta que xurde é a seguinte: É mellor a pasta fresca que a pasta seca? Resposta: non ten por qué. O sabor da pasta fresca non é nin mellor nin peor, ó fin e ó cabo non se trata máis que de fariña e ovos, pero iso si, cando se empregan os ovos da casa todo ten mellor pinta, verdade?.

Para facer a pasta fresca:

INGREDIENTES (para 2 persoas):
- 100 grs. de fariña de forza
- 1 ovo

PREPARACIÓN:

1- Botar a fariña nun bol. Nun prato bátese o ovo cun garfo e bótase por riba da fariña.

2- Co mesmo garfo de bater o ovo comézase a misturar a fariña e o ovo. Cando acade unha consistencia como para poder amasar coas mans vólcase sobre unha superficie lixeiramente enfariñada e comézase a amasar coas mans ata ter unha masa homoxénea (non é necesario amasala durante moito tempo, non estamos a facer pan). Como o tamaño dos ovos non é sempre o mesmo, se vedes que queda demasiado seca podédeslle engadir unhas pingas de auga e seguir amasando, e se quedase demadiado pegañenta pódeselle engadir un chisco de fariña e listo.

3- Cando a masa estea lista, bótase un pouco de fariña no mesmo lugar onde se amasou e colócase enriba a bóla de masa. Bótase un chisco de fariña por riba da masa e crávase un dedo na bóla de masa de xeito que nos quede algo parecido a un mini donut (din os italianos que ésta é a mellor maneira para que repouse a masa da pasta). Colócase o mesmo bol onde comezamos a amasar por riba da masa boca abaixo, e déixase repousar a masa durante unha hora máis ou menos.

4- Pasado este tempo collemos o mini donut de masa e formamos con el unha especie de salchicha non demasiado fina e cortámola pola metade cun coitelo.

5- Agora haberá que estirar cada un dos dous anacos de masa. Para isto o mellor é usar unha máquina de pasta. Eu teño unha, agasallo de My Missus, que é moi sinxela pero que funciona bastante ben, alomenos para este tipo de receitas. Fai os tallaríns bastante ben, pero os espaguetis xa non os dá cortado ben e quedan unhas placas como de lasaña pero con surcos... Tamén se pode facer pasta fresca sen empregar unha maquiniña destas. Simplemente hai que estirar a masa o máis fina posible cun rolete de cociña. Dá algo máis de traballo e probablemente non quede cun grosor uniforme, pero iso fai que aínda quede cun aspecto máis caseiro.


6- Despois de estirar a masa teremos dúas longas e finas placas que colgaremos durante uns minutos nalgún lugar para que se sequen un pouco (eu uso o respaldo dunha cadeira ou unhas culleres de madeira cravadas na porta do forno). Despois córtanse para obter os canelóns. Podemos quitar ata catro de cada placa, co que teremos un total de oito canelóns. Non vos preocupedes se non quedan perfectamente cadrados como os que se mercan, por algo son as nosos canelóns, todos diferentes entre si. Para cortar a pasta hai uns utensilios moi prácticos en ferreterías ou en tendas de utensilios de cociña, pero tamén se pode usar un cortapizzas ou mesmo un coitelo ben afiado.


7- Mentres, ponse auga a ferver. Cando ferva engadímoslle sal e botamos a cocer os canelóns. Tede en conta que a pasta fresca tarda menos en cocer que a pasta seca. Con 3 ou 4 minutos será máis que suficiente. Ademais, despois irá uns minutos máis ó forno.

Xa vedes, para facer pasta fresca só hai que pór un ovo por cada 100 grs. de fariña de forza, nada máis, nin sal, nin aceite, nin nada. Recoméndovos que merquedes a fariña de forza nunha panadaría porque sae mellor que a que se merca no súper (cando se atopa no súper) e moito máis barata. Ademais, nas panadarías móvese bastante fariña polo que adoita ser máis fresca. Tamén se pode usar unha mistura de fariña de forza con sémola fina de trigo duro.

Pódese facer pasta fresca de diferentes sabores e cores, engadíndolle espinaca triturada, remolacha, tinta de calamar, herbas secas, etc, pero iso queda para outro capítulo...

Por suposto esta receita pódese facer igualmente con canelóns secos, aínda que o resultado non vai a ser o mesmo...

Como recheo desta pasta fixen un sofrito de verduras realmente delicioso:

INGREDIENTES (para 8 canelóns):
- 1 dente de allo
- 1 pemento verde
- 1 pemento vermello
- 2 cenorias
- 1 lata pequena de champiñóns
- 2 tomates maduros
- Herbas secas (tomiño, albahaca e ourego) ó gusto
- Sal

- 1 bote dun bo tomate frito, preferentemente caseiro ou ecolóxico
- Queixo parmesano recén relado
- 1 bóla de mozzarella (mellor se é de búfala)

PREPARACIÓN:

1- Facer o mise en place, é dicir, preparar tódalas verduras que imos fritir: Picamos o dente de allo, os pementos, as cenorias e escorremos os champiñóns. Pelamos os tomates, sacámoslles as sementes e picámolos tamén.

2- Botamos nunha tixola un pouco de aceite de oliva e fritimos o allo. Cando o allo colla algo de cor engadimos o pemento e a cenoria. Salgamos e deixamos que se pochen un pouco.

3- Engadimos os champiñóns, o tomate ben picado e as herbas.

4- Fritimos as verduras ó noso gusto. A quen lle gusten algo máis crúas que as deixe máis crúas, e a quen lle gusten máis pasadas que as pase máis.

Por suposto podedes usar calquera verdura que vos guste para facer o sofrito: cabaciño, espinacas, berenxena, etc.

Para facer os canelóns, a min gústame repartir polo fondo dunha fonte de forno un bote enteiro de tomate frito, pero ollo, dun bo tomate frito, que habelos hainos. Eu concretamente uso un ecolóxico de Carrefour Eco, que ten un sabor moi suave, e que para este prato queda moi ben.


5- Enchemos os canelóns co sofrito de verduras e cun chisco de parmesano relado e ímolos colocando uns ó lado dos outros enriba do tomate frito.

6- Relamos máis parmesano por riba dos canelóns. Esmiuzamos coas mans a bóla de mozzarella e imos colocando os anacos por riba dos canelóns.

7- Metemos a gratinar no forno ata que o queixo teña unha agradable cor dourada.


Se queredes podedes botarlle salsa bechamel, tamén lle quedaría moi ben, pero sen ela queda un prato moito máis lixeiro e igualmente saboroso.

Bo proveito!!

sábado, 24 de xaneiro de 2009

Ministry of Food

Hai uns días comentéi que me fixeran un agasallo moi especial. Pois aquí está: trátase do último libro de Jamie Oliver Jamie's Ministry of Food, o que pasa é que non quería desvelalo ata estrealo facendo unha das receitas. Para iso escollín Peitugas de polo con Parmesano, receita que lle quero dedicar a Noelia e David por este detallazo que tiveron comigo.


A verdade é que xa lle tiña gañas a este libro, pero o caso é que aínda non está editado en España, e estaba esperando a que saíra aquí (máis que nada para irlle quitando partido ós libros seus que xa teño...). As receitas, para os que xa coñecedes o seu estilo, son bastante similares ó que xa nos ten acostumados, pero son receitas máis sinxelas e doadas de elaborar porque, como el mesmo di: "Este libro está inspirado en toda a xente que coñecín que pensaba que nunca podería cociñar nin aprender a facelo. Por suposto, para min que alguén me diga isto é o mesmo que amosarlle un capote a un touro, porque penso que a sinxela cociña caseira é un dos máis básicos instintos primarios que cada persoa deste planeta debería ter para coidar de si mesmo, da súa famila e dos seus amigos."

En fin, receitas para principiantes e tamén para xente que xa sabe cociñar pero que lle gusta facer receitas rápidas e sinxelas, pero deliciosas. De feito, o primeiro capítulo do libro titúlase Pratos de vinte minutos (Twenty-minute meals), con pratos que van desde unha simple Tosta de filete de terneira con champiñóns, ata unha Sopa asiática de polo con noodles, pasando por un Estofado de peixe marroquí con cuscús, etc.

O libro comeza cun apartado dedicado ós utensilios básicos que debemos ter na nosa cociña, e tamén ós igredientes que nunca deben faltar na nosa despensa. Tamén ten capítulos dedicados á Pasta rápida (Quick pasta), Fritos sabrosos (Tasty stir-fries), Curris sinxelos (Easy curries), Ensaladas adorables (Lovin' salads), Sopas sinxelas (Simple soups), Carne picada (Homely mince), Estofados reconfortantes (Comforting stews), Asados familiares (Family roasts), Deliciosos vexetais (Delish veg), Carne e peixe rápidos (Quick-cooking meat and fish), Peixe clásico (Classic fish), Almorzos revitalizantes (Kick-start breakfasts) e Cousas doces (Sweet things).

Aquí está o propio Jamie presentándonos o libro:



Se vos interesa, podedes botarlle unha ollada a algunhas destas receitas na súa web oficial (podedes atopar a ligazón á dereita) ou tamén na páxina de Ministry of Food. A ligazón é ésta: Jamie's Ministry of Food.

Ben, pois como dicía ó principio, o prato que escollín para inauguralo é o de Peitugas de polo con Parmesano (Parmesan Chicken Breasts), que aparece nas páxinas 242 e 243 do libro.

INGREDIENTES (para 2 persoas):

- 30 grs. de queixo parmesano
- 2 pólas de tomiño fresco
- 2 peitugas de polo, preferiblemente caseiro ou ecolóxico
- Pementa negra recén moída
- 1 limón
- 6 liscos de xamón serrano
- Aceite de oliva

PREPARACIÓN:

1- Rela o parmesano. Separa as follas de tomiño dos talos. Con coidado, fai unhas pequenas incisións cun coitelo pequeno en forma de cruz nas peitugas.

2- Adereza cun chisco de pementa negra recén moída (non necesitas sal porque o xamón xa é salgado). Coloca as peitugas unha ó lado da outra e bota por riba a maioría do tomiño. Rela tamén a pel do limón e bota as reladuras por riba, e bota tamén o parmesano relado.

3- Coloca 3 liscos de xamón por riba de cada unha das peitugas, facendo que se sobrepoñan un pouquiño. Pon un papel film por riba das peitugas e dálle uns golpes fortes co cu dunha tixola ata aplanar as peitugas ata 1 cm. de grosor.

4- Pon unha tixola a lume medio. Retira o papel film e pon con coidado na tixola as peitugas co lado do xamón cara abaixo. Cociña durante 3 minutos por cada lado, dándolle a volta e deixando o lado do xamón uns 30 segundos máis para que se poña crocante.

5- Serve as peitugas enteiras ou córtaas en tacos gordos e colócaas apiladas nos pratos. Serve cuns anacos de limón para espremer, e un chorriño de aceite de oliva. Perfecto con puré e con verduras, e tamén cunha ensalada.


Eu non uséi o limón, pero botéille un chisco de sal, pementa negra e tomiño polo lado que non leva xamón.

Recoméndovos tamén que merquedes unha cuña de parmesano e que o reledes no momento. Nós sempre temos unha na neveira. É un queixo que sae un pouco caro, pero cunde tanto que á larga sae barato. Ademais, se mercas unha bolsa dese parmesano que xa vén relado, se non o usas todo, ós poucos días xa está rancio, sen embargo, ó mercalo enteiro aguanta moito máis tempo na neveira, e o sabor deste é moito mellor. Eu uso un relador manual, moi barato, que rela o queixo de marabilla. Tamén, como el mesmo di no vídeo que vos poño a continuación, se pode usar Cheddar en lugar de Parmesano, e romero en lugar de tomiño.

Aquí vos poño unha ligazón ó vídeo do que vos falo: Parmesan Chicken Breasts with Crispy Posh Ham, e tamén un pdf coa receita por se a queredes imprimir: Parmesan Chicken Breasts (pdf)

Ben, xa só me queda dicirvos que vos animedes a probar esta receita, porque se fai tan rápido e o resultado é tan bo, que eu xa a teño incorporada ás miñas receitas fixas...

Moitas grazas, Noe e David.