venres, 23 de agosto de 2013

Sandía con caramelo balsámico

A cousa vai de receitas sinxelas, de poucos ingredientes, pero cun resultado sensacional: Sandía con caramelo balsámico.

A sobremesa de hoxe está sacado do libro La comida de la familia, de Ferran Adrià e o equipo de El Bulli (RBA, 2011, páx. 84-85).

De Ferran Adrià non vou contar nada novo, pero deste libro podo dicir que nel non aparecen as receitas supersofisticadas do restaurante senón as que comía a xente que traballaba alí, de aí o nome de "a comida da familia". As receitas veñen estruturadas de tal maneira que se pode preparar un menú de tres pratos simultaneamente, de primeiro prato, segundo e sobremesa, e coas cantidades para 2, 6, 20 ou 75 persoas, xa que é un libro pensado para cociñar na casa e tamén para profesionais da hostalaría. Ademais das receitas tamén vén un apartado de consellos e trucos para organizarse tanto na cociña doméstica como na profesional.

A protagonista principal desta receita, a sandía (Citrullus lanatus) é unha planta pertencente á familia das cucurbitáceas, orixinaria de Paquistán (o seu nome en árabe é sindiyyah, de Sind, rexión de Paquistán) aínda que o seu cultivo, a día de hoxe, está amplamente difundido por todo o mundo. Chegou a España da man dos árabes.

Moi apreciada no verán debido ao seu alto contido en auga (máis do 90%) e por ter poucas calorías. Contén gran cantidade de vitamina C e de minerais. Como curiosidade dicir que a cor vermella da súa pulpa de debe ao licopeno, ao que tamén deben a súa cor vermella os tomates.

Sandía con caramelo balsámico

INGREDIENTES (para 2-3 persoas):
- Un anaco de sandía de 1 quilo aprox.
- 50 gramos de azucre
- O zume dun limón
- 8 caramelos balsámicos duros

PREPARACIÓN:
1- Cóllese a sandía e vanse sacando boliñas co utensilio apropiado. Vanse depositando nun bol amplo. Se a sandía ten sementes negras haberá que sacarllas.

2- Engádese o azucre, o zume de limón e cinco dos oito caramelos machucados (os outros tres resérvanse para o momento de servir). Remóvese todo con coidado de non esmagar as bólas de sandía e métese na neveira até a hora de tomar a sobremesa.

3- Á hora de servir, vanse botando as boliñas de sandía en cuncas individuais, con algo do líquido da sandía (aínda que sen chegar a cubrir as boliñas de sandía). Por último, machúcase un caramelo por cada cunca que se vaia a servir e bótase por encima.

PUNTUALIZACIÓNS:
- En lugar de ir sacando boliñas pódese cortar a sandía en liscos e ir cortando anaquiños do tamaño adecuado para un bocado.

- Se as sementes da sandía son negras hai que sacarllas porque son moi duras. En cambio, se son brancas ou marróns pódense deixar. De todos os xeitos, esta sobremesa queda mellor presentada se non leva ningunha semente. Tamén se pode comprar sandía sen pebidas, co que nos aforraremos o traballo de ter que sacar as sementes. As sandías sen pebidas non teñen por que ser necesariamente transxénicas e son máis duradeiras que as sandías con semente, por ser precisamente a pulpa ao redor das sementes a primeira en empezar a podrecer.

- Por caramelo balsámico enténdese os caramelos de eucalipto mentolado de toda a vida, os que deixan a boca doce e fresca, e o nariz despexado. É importante que sexan dos duros. Poden ser con azucre ou sen azucre.

- Pódense machucar os caramelos sen o envoltorio ou co envoltorio. Se se machucan co envoltorio hai que ter coidado de non machucalos demasiado para que non se mesture parte do papel que os recubre co propio caramelo. O mango dun coitelo grande servirá para este labor.

- As cantidades van ao gusto e pódense variar. Se a sandía é bastante doce pódese botar menos azucre. A cantidade de limón tamén é orientativa, así como a cantidade de caramelo balsámico. Se nos gusta este tipo de caramelo e a sensación de frescor na boca podemos botar máis.

- No libro pon os anacos de sandía sobre unha fonte con xeo picado e botan o caramelo balsámico por enriba.

Unha sobremesa ideal para os días de moita calor porque é superrefrescante. Ademais, pódese preparar con bastante antelación e terminalo no momento de servir. Pódese pór en tuppers individuais e levalo á piscina ou á praia.

So simple, so cool!!

xoves, 15 de agosto de 2013

Ensalada de allos porros con Bonito do Norte

Hoxe toca receita sinxela, das de tres ingredientes, das que se preparan rápido e cómense aínda máis rápido: Ensalada de allos porros con Bonito do Norte.

Poida que resulte estraña a utilización do allo porro na ensalada, pero neste caso, ao ser allo porro en conserva, ten unha textura máis branda que o allo porro ao natural, máis apropiada para unha ensalada.

O allo porro (Allium ampeloprasum var. porrum) é unha planta da familia das liliáceas, do mesmo xeito que o allo ou a cebola. O seu bulbo é branco e alargado e ten un sabor parecido á cebola, aínda que máis suave.

O atún branco ou Bonito do Norte (Thunnus alalunga) é unha especie de atún que pasa o inverno no Atlántico, na zona das Azores, e que desde finais de primavera até principios do verán desprázase até o mar Cantábrico. A campaña do bonito comeza sobre esta época e termina a finais do verán, polo que o verán é o mellor momento para mercalo, tanto se se quere consumir fresco como para facer conserva para todo o ano.

Atún branco ou Bonito do Norte.

Non se debe confundir esta especie co atún vermello (Thunnus thynnus), que se pesca sobre todo no Mediterráneo e no Atlántico oriental, nin co bonito (así, a secas) (Sarda sarda) nin co atún claro, nome baixo o que se agrupan varias especies (Thunnus albacares, Thunnus obesus, Euthhynnus pelamis) que se capturan basicamente en augas tropicais.

De todos os anteriores, os máis apreciados son o atún vermello e o atún branco (Bonito do Norte), aínda que que debido á crecente demanda de atún vermello (sobre todo dede Xapón) unido á pesca ilegal, o número de exemplares desta especie caeu drasticamente nos últimos anos. Por este motivo, algúns cociñeiros (Darío Barrio ou Sergi Arola, entre outros) decidiron sacar das súas cartas o atún vermello ata que esta especie mostre signos evidentes de recuperación. Eu tamén decidín achegar o meu graniño de area e non consumir esta especie na casa. (WWF España - Atún Vermello)

Ensalada de allos porros con Bonito do Norte

INGREDIENTES (para 2 persoas):
- Un bote de allos porros en conserva
- Un bote de pementos do piquillo
- Un bote de bonito en aceite de oliva virxe extra
- Vinagre de mazá

PREPARACIÓN:
1- Escórrense os allos porros nun coador amplo e esmáganse lixeiramente cos dedos para sacar o exceso de auga, aínda que con moito coidado para non esmagalos.

2- Colócanse nunha fonte. Sobre os allos porros colócanse os pementos cortados en tiras.

3- Ponse os anacos de bonito sobre a ensalada e aderézase co mesmo aceite do bonito e un chorriño de vinagre de mazá.

PUNTUALIZACIÓNS:
- A mellor parte do Bonito para este prato é a ventresca que, como o seu nome indica, é a zona inferior do bonito que vai desde a cabeza até o ventre. A ventresca contén 10 veces máis graxa que os lombos, polo que resulta moito máis zumenta.

- No meu caso utilicei o Bonito do Norte que preparamos o verán pasado no obradoiro de elaboración de conservas de Bonito do Norte organizado por Rubén, de Ni mata ni engorda, e que Alfonso López, de Recetas de Rechupete, explícanos paso a paso na súa páxina web, por se alguén se anima a facer conserva de Bonito do Norte en casa.

- Pódese engadir sal, aínda que no noso caso non lle engadimos, porque todos os ingredientes xa levan sal.

- O bote de allos porros que utilizamos ten un peso de 408 gramos (peso escorrido 251 gramos).

- As cantidades de allo porro, pemento e bonito, por suposto, van ao gusto.

Unha ensalada rápida e fácil, e coa vantaxe de que se poden ter todos os ingredientes en casa e preparala cando se nos antolle ou cando aparece xente na casa e queremos preparar algo diferente.