domingo, 25 de outubro de 2009

Queique de cabaza


Estamos en época de cabazas, e non porque se achegue Halloween (ou Samaín como se coñece aquí en Galicia) senón porque estamos en plena tempada.

Hai uns días regaláronme unha cabaza enorme, da que xa dei boa conta. Basicamente serviume para preparar flan de cabaza e este delicioso queique que presento hoxe. Trátase dunha cabaza butternut, de pel laranxa pálido pero cunha intensa cor laranxa no seu interior:


A receita saqueina do boísimo blog i-recetas, escrito por Pepinho desde algún lugar da xeografía galega, e que sempre nos trae unhas sobremesas (aínda que non só aparecen sobremesas) estupendas. Para os que aínda non coñezades este blog, aquí vos poño a ligazón para que o vexades e comprobedes por vós mesmos que o que digo é certo...

Utilizo case os mesmos ingredientes e sigo ao pé da letra as indicacións de Pepinho, o único que cambio son as cantidades, porque a primeira vez que o fixen coas cantidades que el dá, sobroume un pouco de masa e tiven que improvisar unhas "pseudomadalenas". A continuación poño "as miñas" cantidades, que non son máis que o 75% aprox. das cantidades orixinais:


INGREDIENTES:
- 160 g. de fariña
- 3/4 de culleradiña de bicarbonato
- 10 g. de fermento Royal
- 1/4 de culleradiña de noz moscada
- 1/4 de culleradiña de cravo moído
- 1 baga de pementa de Xamaica moída
- 1/2 culleradiña de canela
- 3/4 de culleradiña de sal
- 2 ovos medianos
- 220 g. de azucre (110 g. + 110 g.)
- 1 sobre de azucre vainillado
- 185 g. de puré de cabaza
- 80 g. de aceite de oliva (eu uso de xirasol)
- 50 ml. de leite
- Reladura de media laranxa
- 65 g. de noces picadas (non trituradas)
- 45 g. de uvas pasas remolladas en ron


PREPARACIÓN:
1- Ponse as uvas pasas a remollo no ron e quéntase o forno a 180ºC.

2- Mestúranse nun bol amplo a fariña, o bicarbonato, o fermento Royal, a noz moscada, o cravo moído, a pementa de Xamaica, a canela, o sal, o azucre vainillado e a metade do azucre (110 g.). Mestúrase todo ben cunhas varillas para que se airee a mestura.

3- Noutro bol e con axuda da batedora móntanse os ovos cos outros 110 g. de azucre, ata que a mestura colla unha cor amarela pálida. Engádese o puré de cabaza, o aceite, o leite e a reladura de laranxa, e mestúrase ben.

4- Vértese a mestura "húmida" no bol da mestura "seca" e mestúrase (valla a redundancia) todo ben.

5- Engádense as noces troceadas e as uvas pasas escurridas. Vólvese a mesturar todo ben, vértese nun molde de queique debidamente engraxado e enfariñado (eu ademais póñolle unha tira de papel de forno) e métese no forno durante uns 55 minutos a 1 hora. Comprobar a cocción cunha agulla, que deberá saír limpa.


PUNTUALIZACIÓNS:
- O puré de cabaza pódese facer de varias maneiras: Pepinho recomenda no seu blog i-recetas asar a cabaza no forno e, unha vez asada, triturala. Eu fíxeno así a primeira vez, pero prefiro cocer a cabaza ao vapor porque se aforra tempo e enerxía (no forno levaralle algo máis dunha hora máis o prequentamento), e o resultado é practicamente o mesmo. Para cocer ao vapor, pélase a cabaza, quítanse as sementes, trocéase e ponse no compartimento para o vapor. Unha vez cocida (aos 20 ou 25 minutos) machúcase, e esa pulpa machucada vértese nun coador amplo colocado sobre un bol para que solte a máxima cantidade de auga.
Tamén se pode cocer da maneira tradicional...

- En lugar de aceite de oliva eu utilizo aceite de xirasol virxe, sen refinar, procedente da agricultura ecolóxica. Cómproo en Carrefour ao prezo de 2,40€ a botella de 75 cl.

Está fabricado en Francia e foi obtido exclusivamente do prensado das pipas de xirasol en frío e o seu posterior filtrado.

- Outra achega persoal son unhas sementes de cabaza que lle botei por encima antes de metelo no forno...



- Volvo insistir que no blog de i-recetas hai máis ideas e suxestións para facer este queique e tamén para facer pan de cabaza.

Un queique moi recomendable polo seu sabor (se vos gustan as especias, claro...) e tamén polo nutritivo que é.

Bo proveito!!

luns, 12 de outubro de 2009

Torta de figos


A receita que poño hoxe pasáronma fai xa bastante tempo como a receita para facer torta de mazá (unha das moitísimas receitas diferentes de torta de mazá), e non é que non estea boa con mazá, pero ocorréuseme que con figos tamén podería estar ben. Non só está ben, senón que creo que supera á de mazá. Por tanto, a única variación que introducín con respecto ao orixinal foi a substitución da mazá polos figos, nada máis. Isto quere dicir que a mesma receita serve para facer torta de figos, torta de mazá, ou calquera outra torta á que se poida pór froita por encima (ocórreseme que cuns caquis pode saír boísima tamén...)

INGREDIENTES:
- 4 ovos
- 3 vasos de leite
- 2 vasos de azucre
- 1 vaso de fariña
- 10 ou 11 figos frescos
- Marmelada de albaricoque


PREPARACIÓN:
1- Úntase un molde redondo (mellor ademais se é acanalado) con manteiga e bótase fariña que se repartirá ben por todo o molde.

2- Nun bol mesturador bótanse os ovos, o leite, o azucre e a fariña. Bátese todo ben coa batidora e vértese no molde.

3- Pélanse os figos e córtanse en dúas metades pola parte máis ancha. Vanse colocando estas metades, co lado das sementes cara arriba, sobre o preparado líquido do molde.

4- Métese no forno prequentado a 180ºC durante 85 ou 90 minutos.

5- Unha vez cocido sácase do forno, déixase arrefriar e desmoldéase. Unha vez desmoldeado, píntase con marmelada de albaricoque por encima.


PUNTUALIZACIÓNS:
- A cantidade de figos depende do tamaño dos mesmos. É importante que queden xuntos pero non uns sobre outros.

- Esta torta está mellor dun día para outro gardada na neveira.

- A marmelada pode ser tamén de pexego, ou mesmo de figo, aínda que a de albaricoque queda moi ben.


Como vedes, é unha torta moi sinxela de facer e, como xa dixen antes, pódenos servir para aproveitar a froita de tempada.

Bo proveito!!

venres, 2 de outubro de 2009

Figos secos


Hai uns días, como case todos os anos, houbo avalancha de figos na casa. Temos unha figueira bastante xenerosa que, ao chegar o final do verán ofrécenos unha chea de figos grandes e doces. O problema dos figos é que son moi perecedoiros, e se non os comes en dous ou tres días despois de recollelos, bótanse a perder, así que sabede que se os comprades e parecen frescos é porque son frescos de verdade...

Unha solución ao "problema" de recoller demasiados figos é deshidratalos. Para iso existen unhas máquinas deshidratadoras que se encargan do proceso. Mesmo Jamie Oliver no seu libro La cocia italiana de Jamie proponnos como método para secar os figos metelos toda a noite no forno a 50ºC, e que á mañá seguinte xa estarían listos. Eu fíxeno e saíron case igual que entraran a noite anterior...

Eu prefiro o método tradicional: o Sol. E iso é xusto o que fixen este ano. Abrín coas mans uns cantos figos pola metade, coloqueinos sobre un tapete de silicona dos de forno, e púxenos ao sol no meu balcón. En tres ou catro días estaban listos para ser gardados (hai que ter en conta que en Ourense o sol quenta duro no verán...hh).

A única precaución que hai que ter é acordarse de metelos dentro durante a noite (eu gardábaos dentro do forno na mesma reixa) para que o relente non os humedeza, e volver sacalos á mañá seguinte; e tamén hai que darlles a volta de cando en vez para que se sequen ben por todos lados. E así ata que estean listos. So simple...

Cando se sabe que están listos?

Pois nin máis nin menos que cando teñen aparencia de figos pasos: cor marrón, textura gomosa pero agradable ao padal, e sobre todo sabor a figo paso!...hh.

En fin, aquí poño unhas fotos do proceso de secado ao sol:


E uns días máis tarde...



Xa vedes que a simple axuda do señor Lorenzo é suficiente para converter uns perecedoiros figos frescos nuns duradeiros figos pasos, e non é necesario botarlle nada máis, nin azucre nin nada de nada, para obter uns figos docísimos.

O figo é unha froita orixinaria do Mediterráneo, que se coñece e se cultiva desde a antigüidade, desde o Exipto dos faraóns, até a Grecia clásica. De feito, ao figo coñéceselle tamén como a froita dos filósofos (era a froita preferida de Platón), e cando se fundaba unha cidade, prantábase unha figueira entre a ágora e o foro para sinalar o lugar onde se reunirían os anciáns.

Das súas propiedades nutritivas pódese dicir que teñen moitas calorías, e tamén moita fibra que axuda a mellorar o tránsito intestinal. Tamén contén provitamina A, potasio, magnesio e calcio, aínda que este último non é de tan boa calidade como o que provén do leite.

Estes figos están moi bos acompañados dun bo queixo curado, por exemplo este que aquí presento:


Trátase do Barber's 1833. Un Cheddar inglés, de vaca, cunha maduración de 24 meses.

É un queixo de sabor moi intenso, pero ao mesmo tempo suave e cremoso. Ten unha textura lixeiramente crocante porque durante a súa maduración desenvolvéronse cristais de lactato de calcio.

Fabricado pola queixería inglesa Maryland, de Somerset (U.K.), pertencente á familia Barber. Esta familia vén fabricando queixo desde principios do século XIX, e van xa pola sexta xeración dedicada á fabricación de queixo.

Se vos gustan os queixos curados e de sabor intenso, este queixo é unha moi boa opción. Eu cómproo en Carrefour ao prezo de 3,50€ os 200 g.

O dito, sós ou con queixo, frescos ou secos, os figos están igual de bos...