mércores, 25 de agosto de 2010

Focaccia de tomates cherry

Xa publicara con anterioridade a receita da focaccia de cebola, pero xa que estamos en época de tomates, imos facer este delicioso pan con tomates cherry, que é un ingrediente que queda moi pero que moi ben.


O tomate é o froito da tomateira (Solanum lycopersicum), planta da familia das solanáceas, á que tamén pertencen a pataca, a berenxena ou os pementos. É orixinario de sudamérica, concretamente da zona de Ecuador, Perú e o norte de Chile. Chegou a España en 1540 procedente de Tenochtitlan (México), capital do imperio azteca, onde se coñecía como xitomātl, "froito con embigo", polo que aínda segue recibindo o nome de jitomate en boa parte dos estados mexicanos. Os españois distribuírono polas súas colonias no Caribe e tamén o levaron a Filipinas, por onde entrou en Asia.

Hoxe en día o maior produtor de tomate do mundo é China, cuns 20 millóns de toneladas anuais, mentres que España produce ao redor de 5 millóns de toneladas.

O tomate cherry, ou cereixa, (Solanum lycopersicum var cerasiforme) é a variedade máis pequena das case cen variedades de tomate que se cultivan en todo o mundo.

A receita está sacada do libro La cocina de Jamie Oliver (RBA, 2004, páx. 187).


Focaccia de tomates cherry

INGREDIENTES:
Para a masa:
- 300 g. de fariña de forza
- 1 vaso (uns 150 ml.) de auga morna (uns 20ºC)
- 1 chorro de aceite de oliva virxe extra
- 5 g. de sal
- 5 g. de azucre
- 1 sobre de 5,5 g. de fermento de panadaría deshidratada, ou ben 14 g. de fermento fresco de panadaría
- Tomiño seco
- Un dente de allo prensado ou ben un chisco de allo deshidratado moído

Para pór por riba:
- Aceite de oliva
- Tomates cherry ben maduros cortados pola metade
- Ourego, alfábega e tomiño secos


PREPARACIÓN:
1- Para preparar a masa botamos nun bol amplo todos os ingredientes, pondo a fariña no fondo.

2- Cun garfo empezamos a mesturar ata que teña unha consistencia que nos permita amasar. Nese momento envórcase a mestura no mesado e amásase todo ben durante uns 10 minutos estirando a masa e envolvéndoa para que colla aire no seu interior.

3- Ao terminar de amasar bótase algo de fariña no mesado onde estivemos amasando e colócase a masa encima da fariña. Bótase algo máis de fariña por riba da masa e faise un corte profundo cun coitelo ben afiado en forma de cruz, o que axudará ao levedado. Tápase a masa co mesmo bol co que empezamos a mesturar e déixase repousar ata que dobre o seu volume (entre unha hora e media e dúas horas, dependendo da temperatura ambiente).

4- Pasado este tempo, vólvese amasar outra vez durante uns 5 minutos, facendo que expulse todo o aire que se atopa dentro da masa. Cando volvamos ter unha masa lisa e sen aire, estiramos con axuda dun rolete ata que quede do tamaño da bandexa de forno (ou algo menos) e cun grosor duns 2 ou 3 centímetros. Como di Jamie Oliver no seu libro: "Non vos preocupedes se non vos sae perfecta e simétrica: Suponse que é un pan rústico, así que xa tedes a escusa ideal!".

5- Bótase un chorro de aceite de oliva por encima da masa e esténdese ben. Presionamos coa punta dos dedos por toda masa para facer os buratos característicos deste pan e colocamos en cada burato unha metade de tomate coas sementes cara arriba.


6- Bótanse as herbas aromáticas e déixase levedar novamente durante outra hora ou hora e media.


7- Pasado este tempo e, con moito coidado, metemos en forno prequentado á máxima temperatura durante uns 15 minutos ou ata que vexamos que a masa teña unha bonita cor tostada. Sácase do forno e déixase arrefriar sobre unha reixa.


PUNTUALIZACIÓNS:
- Para esta receita deben utilizarse tomates tirando máis a maduros que a verdes. Cabe lembrar que os tomates verdes non se deben de consumir (especialmente crus) porque conteñen un alcaloide venenoso chamado solanina.

- Tanto a variedade de herbas aromáticas como a cantidade varía segundo o gusto de cada un.

- A maneira máis tradicional de cortar este pan é en tiras finas.


Un pan perfecto para acompañar calquera comida ou ben para comer só. Delicioso...

luns, 9 de agosto de 2010

Cookies de chocolate

Hoxe imos cunha receita de galletas: as arquicoñecidas cookies de chocolate.


E digo arquicoñecidas porque todo o mundo probounas algunha vez, e practicamente a todo o mundo lles gustan.

Esta receita está sacada do libro Ministry of Food de Jamie Oliver, que se publicou en castelán co nome de Escuela de Cocina. Tamén se fixo unha serie para a televisión, emitida en España no Canal Cocina, baixo o nome de Jamie embajador de la cocina.



INGREDIENTES:
Masa base:
- 125 g. de manteiga
- 100 g. de azucre
- 1 ovo grande, preferiblemente caseiro ou ecolóxico
- 100 g. de fariña de repostaría
- 25 g. de copos de avea
- 1/4 de culleradiña de po Royal
- 1/2 culleradiña de sal

- 50 g. de chocolate branco
- 50 g. de chocolate negro


PREPARACIÓN:
1- Sacar a manteiga da neveira uns 15 minutos antes de empezar a preparar a masa, ou ben, metela no microondas uns segundos para que abrande un pouco, pero sen que se derreta.

2- Nun bol, mesturar a manteiga co azucre ata que se forme unha pasta cremosa, espesa e homoxénea. Bater o ovo aparte cun garfo e engadilo ao bol da manteiga con azucre e mesturar ben. Engadir a fariña tamizada, os copos de avea, o po Royal, e o sal. Picar ben finos os dous chocolates cun coitelo e engadilos ao bol. Mesturar todo ben até conseguir unha masa homoxénea.

3- Meter o bol na neveira durante unha hora para que endureza un pouco a masa e sexa máis fácil despois facer as galletas.

4- Prequentar o forno a 190ºC. Ir facendo unhas bólas de masa, esmagalas un pouco e colocalas sobre un Silpat, tapete de forno ou unha bandexa engraxada para fornear.


5- Meter ao forno uns 30 minutos ou ata que se vexa que teñen os bordos de cor marrón, pero sen que se queimen.

6- Sacar do forno e deixar arrefriar sobre unha reixa para que se poñan crocantes.


PUNTUALIZACIÓNS:
- Eu fago dúas quendas de 12 galletas cada unha, é dicir, 24 galletas en total.

- Tamén, se se quere, pódese substituír o chocolate pola reladura dunha laranxa e dun limón, co que obteriamos unhas citrus cookies.


- A verdade é que se pode engadir o que se queira á masa base, por suposto sempre dentro dunhas cantidades: froitos secos, uvas pasas, dátiles, etc.

- Mantéñense frescas durante uns días, sobre todo se se gardan nunha caixa de metal, aínda que non durarán moito, asegúrovolo...hh.


Unhas galletas sinxelísimas, rapidísimas, que están moi boas e que, grazas á avea, son un pouco máis saudables. Non hai escusa...