domingo, 7 de xuño de 2009

Tartaletas de espinacas e queixo Feta


Xa están aquí as espinacas. Desde hai unhas semanas alagan un recuncho da horta dos meus pais, e eu aproveito as miñas visitas para traer para casa unha bolsa ben repleta das espinacas máis tenras. En verdade, a planta que os meus pais cultivan en casa é coñecida como Espinaca de Nova Zelandia (Tetragonia tetragonioides), e non pertence nin ao xénero nin á familia da espinaca común (Spinacea oleracea), aínda que o seu sabor, a súa textura e a súa forma de cociñala é similar a esta, e contén, do mesmo xeito que a espinaca común baixos niveis de oxalatos, polo que é recomendable branqueala en auga fervendo durante un minuto antes de cociñala.

O seu cultivo é moi sinxelo porque non require ningún coidado especial, xa que resiste á maior parte de pragas, e non hai que preocuparse de plantalas todos os anos xa que as sementes que caen ao chan un ano xermolarán ao ano seguinte. Hai uns anos plantouse na horta de casa unha única planta e desde entón a colleita non deixou de medrar, grazas á facilidade que ten para soltar as súas sementes pouco antes de morrer, alá coa chegada do inverno. Ten tanta facilidade para adaptarse ao terreo que chega a aparecer como unha planta invasora nalgunhas praias de Galicia, como a Ladeira do Chazo (Boiro), Abelleira (Muros), Estorde (Corcubión), Illa da Toxa (O Grove) ou Raxó (Poio), segundo o artigo de Pablo e Javier Guitián titulado "Tetragonia tetragonioides en Galicia" (1987).


En canto ao queixo Feta, dicir que é un queixo típico de Grecia. A palabra grega feta (φέτα) vén do italiano offetta, diminutivo de offa, que significa "anaco (de comida), lisco", polo costume de cortar este queixo en liscos á hora de servilo. Elabórase normalmente con queixo de ovella, e cúrase en salmoira. A pesar diso non ten un sabor demasiado forte, senón máis ben agradable. O que eu uso é da marca Dodoni, e está feito cunha mestura de leite de ovella e de cabra, aínda que esta última non debe superar nunca o 30% da cantidade total de leite.


Ten o selo de Denominación de Orixe Protexida, o cal indica que é un produto "cuxa calidade ou características débense fundamental e exclusivamente ao medio xeográfico no que se produce, transforma e elabora" (wikipedia). De acordo coa Comisión Europea: "a biodiversidade dos pastos gregos, xunto coas razas concretas de ovellas e cabras cuxa leite é usada para este queixo, proporcionan ao Feta un aroma e sabor específicos". Fóra da Unión Europea, ao non ter este selo, pódese atopar queixo Feta fabricado mesmo cun 100% de leite de vaca.


Pois ben, hai uns días probei a facer estas Tartaletas de Feta e espinacas, porque tanto a My Missus como a min nos encantan as espinacas e o queixo Feta, e o resultado non estivo nada mal, a pesar de que non somos demasiado afeccionados ás tartaletas. Esta receita está sacada do libro Tartas, de Sarah Banbery (Ed. Parragon, 2005).


Neste libro pódense atopar gran cantidade de tartaletas individuais e tortas doces e salgadas, todas sobre unha base de masa crebada, doce ou salgada segundo conveña. Compreino hai xa algún tempo en Zara Home (non lembro o prezo, pero fora moi barato), e xa tiña ganas de probar a facer algunha das receitas que aparecen nel porque, a verdade, todas teñen moi boa pinta...

Tartaletas de espinacas e queixo Feta


INGREDIENTES (para 4 tartaletas):
Para a masa:
- 125 g. de fariña
- Un chisco de sal
- 75 g. de manteiga fría, en dadiños
- Noz moscada recentemente relada
- Auga fría

Para o recheo:
- 250 g. de espinacas frescas e tenras
- 25 g. de manteiga
- Sal e pementa negra recentemente moída
- 150 ml. de nata espesa (eu crème fraîche)
- 3 xemas de ovo
- 125 g. de queixo Feta
- 25 g. de piñóns


PREPARACIÓN:
1- Para facer as tartaletas untar de manteiga 4 moldes acanalados de 10 cm. de diámetro na base. Pór a fariña, o sal e a noz moscada nun bol. Engadir a manteiga. Amasar coas mans até obter unha masa parecida ao pan relado. Engadir un chorriño de auga fría para formar unha pasta homoxénea.

2- Estirar co rolete e dividir a masa en 4 porcións. Colocar cada porción encima de cada molde e ir presionando cos dedos até adaptalas a estes. Pasar o rolete por encima de cada molde para retirar o exceso de masa.

3- Cortar 4 círculos de papel de forno duns 9 cm. de diámetro e colocalos encima das tartaletas. Cubrir cuns garavanzos secos e meter na neveira durante uns 30 minutos.

4- Mentres tanto ir prequentando o forno a 200ºC e preparando o recheo. Para iso escaldar as espinacas en auga fervendo durante 1 minuto, escorrer e presionar para quitarlles todo a auga que sexa posible. Picalas.

5- Precocer as tartaletas durante 10 minutos no forno. Despois, retirar con coidado os garavanzos e o papel.

6- Derreter a manteiga nunha tixola e sofritir as espinacas a lume lento ata que se teña evaporado todo o líquido. Salpementar.

7- Nun bol aparte, botar a nata espesa e as xemas de ovo e mesturar ben. Engadir as espinacas salteadas e mesturar ben.

8- Esmiuzar o queixo Feta cos dedos e repartilo polas 4 tartaletas. Cubrilo coa crema de espinacas e meter ao forno durante outros 10 minutos.

9- Pasado este tempo, ciscallar os piñóns por enriba e proseguir coa cocción outros 5 minutos máis.

10 - Desmoldear con coidado e servir, mellor quentes, acompañadas dunha ensalada de tomate.


A autora da receita di que están deliciosas cunha ensalada de tomate e olivas ou como parte dunha cea grega. Para darlles un auténtico toque grego suxire que se fagan con pasta filo, e eu suxiro ademais que as olivas sexan as gregas de Kalamata, que pasan por ser as mellores do Mediterráneo, e que cada vez son máis fáciles de atopar por aquí (en tendas especializadas, claro...).

PUNTUALIZACIÓNS:
- As medidas que veñen no libro, que son as mesmas que eu dou aquí (agás os piñóns, que indica 50 g. que a min me parecían excesivos, polo que puxen só a metade), están indicadas para 6 tartaletas de 9 cm de diámetro. Eu utiliceinas para 4 tartaletas de 10 cm. e non me sobrou demasiada masa. Se sobra moita pódese cocer algunha tartaleta máis en branco e conxelala para outra ocasión.

- En lugar de branquear as espinacas en auga, eu prefiro fervelas ao vapor uns 5 minutos, co que non collen tanta auga nin perden tantos nutrientes.

Ningún comentario:

Publicar un comentario