venres, 2 de outubro de 2009

Figos secos


Hai uns días, como case todos os anos, houbo avalancha de figos na casa. Temos unha figueira bastante xenerosa que, ao chegar o final do verán ofrécenos unha chea de figos grandes e doces. O problema dos figos é que son moi perecedoiros, e se non os comes en dous ou tres días despois de recollelos, bótanse a perder, así que sabede que se os comprades e parecen frescos é porque son frescos de verdade...

Unha solución ao "problema" de recoller demasiados figos é deshidratalos. Para iso existen unhas máquinas deshidratadoras que se encargan do proceso. Mesmo Jamie Oliver no seu libro La cocia italiana de Jamie proponnos como método para secar os figos metelos toda a noite no forno a 50ºC, e que á mañá seguinte xa estarían listos. Eu fíxeno e saíron case igual que entraran a noite anterior...

Eu prefiro o método tradicional: o Sol. E iso é xusto o que fixen este ano. Abrín coas mans uns cantos figos pola metade, coloqueinos sobre un tapete de silicona dos de forno, e púxenos ao sol no meu balcón. En tres ou catro días estaban listos para ser gardados (hai que ter en conta que en Ourense o sol quenta duro no verán...hh).

A única precaución que hai que ter é acordarse de metelos dentro durante a noite (eu gardábaos dentro do forno na mesma reixa) para que o relente non os humedeza, e volver sacalos á mañá seguinte; e tamén hai que darlles a volta de cando en vez para que se sequen ben por todos lados. E así ata que estean listos. So simple...

Cando se sabe que están listos?

Pois nin máis nin menos que cando teñen aparencia de figos pasos: cor marrón, textura gomosa pero agradable ao padal, e sobre todo sabor a figo paso!...hh.

En fin, aquí poño unhas fotos do proceso de secado ao sol:


E uns días máis tarde...



Xa vedes que a simple axuda do señor Lorenzo é suficiente para converter uns perecedoiros figos frescos nuns duradeiros figos pasos, e non é necesario botarlle nada máis, nin azucre nin nada de nada, para obter uns figos docísimos.

O figo é unha froita orixinaria do Mediterráneo, que se coñece e se cultiva desde a antigüidade, desde o Exipto dos faraóns, até a Grecia clásica. De feito, ao figo coñéceselle tamén como a froita dos filósofos (era a froita preferida de Platón), e cando se fundaba unha cidade, prantábase unha figueira entre a ágora e o foro para sinalar o lugar onde se reunirían os anciáns.

Das súas propiedades nutritivas pódese dicir que teñen moitas calorías, e tamén moita fibra que axuda a mellorar o tránsito intestinal. Tamén contén provitamina A, potasio, magnesio e calcio, aínda que este último non é de tan boa calidade como o que provén do leite.

Estes figos están moi bos acompañados dun bo queixo curado, por exemplo este que aquí presento:


Trátase do Barber's 1833. Un Cheddar inglés, de vaca, cunha maduración de 24 meses.

É un queixo de sabor moi intenso, pero ao mesmo tempo suave e cremoso. Ten unha textura lixeiramente crocante porque durante a súa maduración desenvolvéronse cristais de lactato de calcio.

Fabricado pola queixería inglesa Maryland, de Somerset (U.K.), pertencente á familia Barber. Esta familia vén fabricando queixo desde principios do século XIX, e van xa pola sexta xeración dedicada á fabricación de queixo.

Se vos gustan os queixos curados e de sabor intenso, este queixo é unha moi boa opción. Eu cómproo en Carrefour ao prezo de 3,50€ os 200 g.

O dito, sós ou con queixo, frescos ou secos, os figos están igual de bos...

Ningún comentario:

Publicar un comentario