Doce de marmelo en pota express

O doce de marmelo, ou carne de marmelo, é algo que todo o mundo sabe facer ou, polo menos, todo o mundo coñece a alguén que o fai en casa e que sabe como facelo. Aproveitando que estamos en tempada, eu propoño hoxe unha maneira de facelo moito máis rápida e fácil que o método tradicional, e cuxo resultado é igual de bo: doce de marmelo en pota express.


O marmelo é o froito do marmelo ou membrilleiro (Cydonia oblonga), unha árbore da familia das rosáceas, emparentado coa maceira e coa pereira. É orixinario do Cáucaso, no suroeste cálido de Asia (Irán, Acerbaixán, Armenia, Xeorxia e Paquistán), desde onde se desprazaría a países veciños. De feito, a mellor variedade de marmelo provén da rexión de Cydonia, en Creta, e que atopamos no seu nome científico. Carlomagno foi quizais o maior responsable desta expansión, porque ordenou plantar membrilleiros en todos os xardíns ben abastecidos.

A mazá de ouro, é dicir, o marmelo, foi a froita que Paris, príncipe de Troia, ofreceu a Afrodita ao escollela como a máis guapa entre Hera, Atenea e a propia Afrodita. Afrodita, a cambio, ofrecera a Paris entregarlle a Helena, a esposa de Menelao, rei de Esparta, considerada por aquel entón a muller máis fermosa do mundo. Para conseguir a Helena, Paris foise a Esparta para poder seducila, e unha vez feito isto con axuda de Afrodita, os dous fuxiron a Troia, episodio que desencadeou a guerra de Troia. Quen ía dicir o que é capaz de armar un simple marmelo...hh

Outra curiosidade máis: O seu cultivo foi anterior ao da mazá. En Grecia ofrecíase nas vodas, e era a noiva a que, antes de entrar na cámara nupcial, mordía o marmelo para perfumar o seu alento e que este non resultase desagradable ao noivo. E tamén debido ao seu perfume, era costume antigamente colocar unha destas froitas como ambientador nos roupeiros para perfumar a roupa.

Doce de marmelo


INGREDIENTES (para un quilo e medio aprox.):
- 1 kg. de marmelo limpo, xa sen o corazón
- 600 g. de azucre
- 1/2 rama de canela (opcional)

PREPARACIÓN:
1- Lavar ben os marmelos, sacarlles o corazón e, sen pelalos, cortalos en anacos non demasiado pequenos. Botalos directamente á pota express.

2- Cando levemos un quilo aproximado de anacos de marmelo, engadir o azucre e a rama de canela.

3- Pechar a pota express e, desde que empeza a saír o chorro forte de vapor (no meu caso cando alcanza a segunda raia), contar uns 8 minutos. Ao cabo deste tempo retirar do lume e esperar a poder abrir a pota.


4- Unha vez aberta a pota, retirar a rama de canela e bater ben coa batedora.

5- Pasar a recipientes perfectamente limpos e deixar arrefriar.


PUNTUALIZACIÓNS:
- Non é necesario botar nada de auga nin ningún outro líquido xunto co marmelo e o azucre. O mollo que solta a froita será suficiente para que cozan.

- A rama de canela non é necesaria, é dicir, pódese facer só con marmelo e azucre, aínda que a canela dálle un toque.

- Antes de bater, se vos gusta o marmelo moi espeso, pódese quitar un pouco do líquido no que están a flotar os anacos cocidos de marmelo. Este líquido gárdase porque ao arrefriar callará e quedará unha especie de xelea de marmelo.

- Os recipientes con doce de marmelo pódense gardar no conxelador onde aguantarán perfectamente durante todo o ano.

- Normalmente cómese acompañado de queixo, calquera tipo de queixo, aínda que tamén se pode empregar como ingrediente en sobremesas, por exemplo as Tartaletas de paínzo e marmelo que xa publicara con anterioridade.


Esta receita, como en todas as que se utiliza a pota express, afórranos unha chea de tempo e de enerxía á hora de preparar este doce e, de paso, tamén nos aforra algunha que outra queimadura producida polas salpicaduras de marmelo á hora de remexer e remexer...

Tartaletas de paínzo e marmelo

O outro día estiven revisando o meu conxelador e descubrín, alá no fondo, uns tuppers de marmelo que fixen hai máis dun ano (este último ano non fixen ningún). Desconxeléi un deles para ver cómo estaba, e a verdade é que estaba como o primeiro día, ou polo menos en apariencia así era. Aquí na casa non somos demasiado deste doce, pero a verdade é que quero gastalo dunha vez, así que me puxen a buscar nos libros que teño por aquí algunha receita na que se empregase o marmelo como ingrediente, e atopéi ésta, que me parecéu moi interesante. Tamén tiña ganas de probar o paínzo.

O paínzo (mijo, en castelán), é un dos cereais máis antigos que se coñecen, orixinario de África, aínda que aquí en Galicia se cultivou durante moitos séculos. Hoxe en día non sei se se segue a cultivar, a verdade.


Nun ensaio de M. Rubén García Álvarez aparecido na revista Grial baixo o título de A cociña e a mesa na Galicia de hai mil anos di o seguinte:
"A base fundamental da cociña do campesiño no século X era o pan. As fariñas máis utilizadas eran a de paínzo e a de centeo, pois como é ben sabido, o millo aínda non se conocía e, por outra parte, o trigo non se daba máis que nalgunhas localidades e, aínda esí, en pequenas cantidades. Ademais o trigo era moi caro, pois o modio dil, que viñan ser oito quilos e meio, custaba un soldo, que era o que valía unha ovella ou unha cabra por entón. De todos xeitos, aquelas fariñas máis utilizadas non se empregaban soias senón misturadas unha coa outra. A de milio, paínzo ou millo miúdo, rara vez ía sin mistura da de centeno, ou centeo, en proporción variabre".

Máis adiante tamén di:
"Ás doce, o noso campesiño faguía o prandium ou xantar, no que o elemento fundamental era o caldo, comido en cunca de madeira e con pan migado nil. Por suposto non sería igual ó caldo dos señores, no que non fallaba a vitela e maila pita, reducíndose iste dos pobres ó unto de porco mailas nabizas, grelos ou berza, espesado engadíndolle unha presa de fariña de paínzo".

Hoxe en día é o alimento básico para máis de 400 millóns de persoas de África, China e India.

Se queredes saber máis sobre este cereal aquí vos poño unha ligazón: El mijo.

A receita que hoxe traio saqueina de El gran libro de los postres sanos, de Adriana Ortemberg.


INGREDIENTES (para 4 tartaletas):

Para a base:
- 100 grs. de paínzo
- 200 ml. de auga
- 1 chisco de sal mariño
- 100 ml. de zume de laranxa ou mazá

Para o interior:
- 250 grs. de doce de marmelo compacto
- 150 ml. de zume de laranxa ou mazá
- 50 grs. de piñóns lixeiramente torrados


PREPARACIÓN:
1. Quentamos o forno a 180º e pincelamos con aceite 4 moldes de tartaletas.

2. Poñemos a quentar a auga co sal mariño e o zume; cando vaia ferver botamos o paínzo (ben lavado baixo o chorro de auga) e cocemos a lume lento ata que absorba todo o líquido. Deixamos arrefriar un pouco y dividímolo a partes iguais entre os 4 moldes presionando ben e cubrindo o fondo e os laterais.

3. No vaso do batedor poñemos o marmelo troceado e o zume, e triturámolo ata obter unha pasta homoxénea. Enchemos as tartaletas, botamos uns piñóns por riba e metemos no forno durante 15 minutos.

4. Finalmente, deixamos arrefriar 10 minutos e desmoldamos con coidado.


Anímovos a que probedes esta receita, tanto por sana e nutritiva, como por sinxela de facer. E, de paso, dámoslle outra oportunidade a este cereal que foi sustento dos nosos antergos e parte da nosa historia.