Muffins de cabaza e améndoa

A receita que publico hoxe parece unha reedición dos muffins de cabaza de Jamie Oliver que xa publicara hai algún tempo, pero esta vez os ingredientes cambian un pouco, aínda que segue aparecendo a cabaza crúa como ingrediente principal.


Esta vez a receita non é de Jamie Oliver, aínda que a súa autora, Harry Eastwood, tamén é inglesa e tamén ten un programa de cociña na tele. Está sacada do seu libro Red Velvet Chocolate Heartache: The ultimate feel-good book of natural cakes that taste naughty


A diferenza cos muffins de Jamie Oliver é que os que traio hoxe non levan nin noces picadas nin aceite, e a fariña de trigo é substituída por fariña de arroz e fariña de améndoa. Polo demais, o proceso de elaboración é bastante similar.

Teño que dicir que eu atopei esta receita no blog Bocados de Cielo, e que este, á súa vez, sacou a receita do blog Time4Tea. Unha mostra de que a receita é boa é que se vai pasando de blog en blog (esperemos que non termine o seu percorrido no meu...hh).

Muffins de cabaza e améndoa


INGREDIENTES (para 12 muffins):
- 200 g de cabaza crúa
- 160 g de azucre
- 100 g de fariña de améndoa
- 100 g de fariña de arroz
- A reladura e o zume dunha laranxa
- 2 ovos
- 2 culleradiñas de café de po Royal
- Un chisco de sal
- Azucre glas para botar por riba unha vez fríos

PREPARACIÓN:
1- Quéntase o forno a 180ºC. Tritúrase a cabaza o máis finamente posible. Resérvase.

2- Bátense os ovos co azucre até obter unha cor amarela pálido. Engádese a cabaza triturada crúa, as fariñas de améndoa e de arroz, o po Royal, o sal, a reladura e o zume de laranxa. Mestúrase todo ben.

3- Repártese esta mestura en 12 moldes de muffins e métese no forno a 180ºC durante 45 minutos.

4- Sácanse do forno, déixanse arrefriar completamente e bótase por riba un pouco de azucre glas.


PUNTUALIZACIÓNS:
- A fariña de améndoa non é máis que améndoa moída fina, do mesmo xeito que a fariña de arroz que non é máis que arroz en po. A fariña de arroz que eu utilizo é de arroz integral, ecolóxica, da marca Luz de Vida. Ultimamente xa podemos atopar nos supermercados este tipo de fariña xunto ao resto de fariñas convencionais. Se non podedes atopar esta fariña podédela substituír por fariña de trigo.

- A cabaza debe triturarse crúa, con ou sen pel, iso xa vai ao gusto de cada un. Iso si, en caso de usar a pel, esta ha de estar perfectamente limpa.

- O tempo de cocción no forno (45 minutos) pode parecer esaxerado para uns muffins, sobre todo se comprobamos como nos outros blogs dan outras indicacións de tempo: en Time4Tea danlle 20 minutos mentres que en Bocados de Cielo danlle de 12 a 15 minutos (descoñezo o tempo de forno que indica a receita orixinal de Harry Eastwood). O tempo de cocción, como sempre, depende de cada forno, e no meu, están perfectos ao cabo de 45 minutos...

- Os moldes pódense encher até preto do bordo posto que, aínda que si soben un pouco pola acción do po Royal, non hai perigo de que se espalle a masa fóra dos moldes ao cocer.

- Débense usar moldes de muffin, non de madalena. Aínda que teñen unha forma similar, os moldes de madalena adoitan ser de papel bastante lixeiro, e non aguantarían unha masa tan consistente como a dun muffin sen abrirse e espallarse no forno. Non hai que esquecer que as madalenas elabóranse cunha masa moito máis lixeira e esponxosa. Eu uso uns moldes de silicona que funcionan bastante ben e que, ademais, son reutilizables.


- Pódese substituír a reladura e o zume de laranxa por reladura e zume de tanxerina. Queda igual de ben.

- A pesar de non levar ningún tipo de graxa (o cal, xunto co uso da fariña de arroz, fainos máis saudables), mantéñense esponxosos e con textura húmida durante varios días (os suficientes antes de desaparecer da mesa...hh)


Unha receita das que a min me gustan: rápida, doada e cun resultado boísimo...

Spaghetti Bolognese vexetariano

A receita de hoxe é case unha repetición dos Spaghetti Bolognese con carne que xa publicara hai tempo, só que esta vez é unha receita totalmente vexetariana: Spaghetti Bolognese vexetariano.


O único que fixen é substituír a carne de vaca por soia texturizada que, unha vez rehidratada, emprégase do mesmo xeito que se fose carne auténtica, pero ofrecendo certas vantaxes:

- A primeira é o seu sabor, posto que ao non ter un sabor definido, absorbe os sabores da salsa na que se cociñe, neste caso salsa de tomate. A verdade é que deixamos de preparar os espaguetis con carne porque a carne picada cada vez ten peor sabor e, aínda que a pique o carniceiro diante de ti, non sempre sabe ben. Así que, unha vez descuberta a soia texturizada e as vantaxes que ofrece ante a carne picada, desterramos esta última definitivamente da nosa cociña.

- A segunda é que, ao vir deshidratada, pódese ter sempre na casa e rehidratala un cinco minutos antes de ser utilizada.

- A terceira é o seu prezo, posto que é un produto moi barato aínda que se trate de soia de procedencia ecolóxica.

- A cuarta é que rende moito. Cun paquete de 200 gramos de soia texturizada deshidratada pódese facer esta receita até 6 veces.


INGREDIENTES (para 2 persoas):
- 160 g de espaguetis
- 30 g de soia texturizada deshidratada
- Un dente de allo
- Unha cebola mediana
- Un bote de tomate frito ou tomate natural triturado
- Unha culleradiña de tomate concentrado
- Alfábega, tomiño e ourego secos
- Sal
- Pementa negra recentemente moída
- Aceite de oliva
- Queixo parmesano recentemente relado

PREPARACIÓN:
1- Ponse unha pota ao lume con abundante auga e algo de sal, e cócense os espaguetis o tempo que nos indiquen as instrucións do paquete.

2- Mentres, ponse os 30 gramos de soia deshidratada nun bol e cóbrese con auga fría. Ao cabo de cinco ou seis minutos escórrese ben apertándoa un pouco contra o coador para que solte ben toda a auga.

3- Quéntase un pouco de aceite de oliva noutra pota máis pequena. Pícase o dente de allo e a cebola e engádense á pota. Déixase fritir sen que se queimen.

4- Cando estean fritos engádese a soia rehidratada, mestúrase todo ben e engádese o tomate frito e o tomate concentrado. Sazónase con sal, con pementa e coas herbas aromáticas secas. Déixase cociñar durante uns minutos.

5- Unha vez cocidos os espaguetis escórrense ben, repártense en dous pratos e bótase a salsa boloñesa por encima. Se se quere, pódese relar algo de queixo parmesano por encima.


PUNTUALIZACIÓNS:
- Como xa dixen antes, este prato ten a vantaxe de que todos os ingredienes que se utilizan na súa elaboración pódense ter na casa, e por tanto podemos preparar este prato, por exemplo, nun día festivo en que non hai nada aberto, ou calquera día que non nos apeteza saír a comprar ao súper.

- Eu utilizo tomate frito ecolóxico de Carrefour, que non ten nada que ver cos tomates fritos convencionais que podemos atopar na maioría de supermercados. Este que eu uso ten tanto un sabor como unha textura moito máis suaves. Ao ser tomate frito non necesita un tempo de cocción tan prolongado que se fose tomate triturado cru, posto que este ten que cociñarse durante un anaco.

- Pódese prescindir do tomate concentrado, pero este dálle un sabor moi agradable á salsa. Cunha cullerada das de sobremesa é máis que suficiente.

- A soia texturizada que eu uso é da marca italiana La Finestra sul Cielo, e é ecolóxica.


En todo o que teña que ver coa soia sempre é mellor consumir produtos ecolóxicos para tratar de evitar os transxénicos.

- Tanto as herbas aromáticas que se utilizan nesta receita como a cantidade delas a utilizar é opcional. Eu poño o tres que eu uso.


Receita rápida de facer, saborosa e, sobre todo, sa...

Saúde!!